Zoeken in deze blog

zondag 5 december 2010

Dag vol durf nummer 1!

Woensdag, 1 december.

Durven.... Durven om deze kou te trotseren, durven om in deze verschrikkelijke outfit naar buiten te stappen, durven om met deze outfit in de bus te zitten.... De durf dag begint al voor het echte programma begint.
Dag 1 gaat over survivelen. Hoogtes, kou, blinddoeken, vertrouwen en klimmen. Allerlei elementen die ik associeer met durven. De eerste opdracht die wij als groep gingen doen was klimmen in een touw. Niemand stond echt te springen, dus bood ik me maar aan als eerste. Pff in die kou gaan klimmen! Joepie! Ik heb best hoogtevrees, dus dit was al zeker een durf opdracht voor mij. Ik moest van mezelf de top halen en dat deed ik. Schouderklopje voor mezelf. Eerste durf in m’n pocket! En ik heb het ook al iets minder koud! Daarna volgden nog een aantal opdrachten. En nog meer kou!
Een opdracht die mij erg is bij gebleven is de opdracht die Remco verzorgde. Je moest je compleet overgeven en vertrouwen hebben in je groepsgenootjes…. Dat vind ik erg lastig. Heb het liefst zelf de touwtjes in handen en geef die touwtjes niet graag af. De eerste opdracht was om over een ladder te klimmen die rechtop stond doordat mijn groepsgenootjes hem vast hielden. En dan er overheen klimmen. Pff best pittig. Was bang dat de ladder losgelaten zou worden en dat ik flink op m’n bek zou gaan. Gelukkig gebeurde dit niet! Daarna kwam de echte uitdaging. Je moest op een ladder klimmen en je achterover laten vallen, zodat je groepsgenootjes je op zouden vangen. Ahhhh, wat een opdracht!!! Wie verzint zoiets!! ‘Wie wilt er als eerste’, vroeg Remco. Niemand wilde. ‘Oke, ik ga wel’, hoorde ik mezelf zeggen... Ik klom de ladder op met trillende benen. ‘Nog eentje hoger’, zei Remco. ‘Wat?! Nog hoger?!’ Ik draaide me om en sloot m’n ogen. ‘Nou, daar ga ik dan.’ Ik liet me vallen. Ik verwachtte een harde klap, maar ik voelde zachte armen! Opgelucht haalde ik adem. ‘Best gaaf!’ De rest volgde angstig. Wel een tof gevoel om je zo te laten vallen. Daar is echt durf voor nodig. Nog een schouderklopje voor mezelf!
Aan het eind van de dag kregen we dan eindelijk te horen waar en met wie we donderdag op pad gingen. Op naar Utrecht, met een groepje vol onbekende. Ik ben benieuwd!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten